Grip zonder Grijpen

In een gezin, tussen en met je kinderen, je partner, of op het werk – met collega’s of het werk zelf – kan het soms flink stormen.

Hoe ga je daarmee om?

De meeste mensen proberen grip te krijgen door te sturen, te reguleren, te begrenzen. Door te duiden, betekenis te geven, te analyseren. Te begrijpen.

Er is de wens om iets vast te kunnen grijpen.

Om grip te krijgen.

Om stil te zetten.

Zodat de storm eindelijk tot rust komt.

En, dan pas, jij zelf ook.

Niet te doen, is mijn ervaring. Je blijft ploeteren. Er is altijd wel een nieuwe storm die bedwongen moet worden.

Maar hoe kun je een gevoel van grip ervaren zonder per se te moeten grijpen of begrijpen, dwingen of bedwingen?

Zonder dat het hoofd overuren draait, of de handen krampachtig touwtjes vasthouden in een poging alles te besturen en onder controle te houden?

Is het mogelijk grip te ervaren met een rustig hoofd en handen die gewoon langs je lichaam hangen?

Ja!

Sterker nog, zou het zelfs zo kunnen zijn dat onrust in het hoofd een natuurlijke Grip in de wèg zit?

Ja! Dat is precies wat ik ervaar:

Wanneer het je lukt met een kalm hoofd de meest turbulente periodes te doorstaan – wat een enorme kunst is, dat zeg ik er eerlijk bij – dan voel je onverstoorbaarheid.

Dan is er grip.

Zonder controle.

De storm kan blijven razen, en jij staat rustig in het oog ervan. Heus niet zonder (te) hand(el)en, maar dat gaat dan meer vanzelf.

Zou dat niet veel fijner zijn dan steeds te proberen de storm te bedwingen?

Dus als je vandaag voelt dat je wilt grijpen, vasthouden of ontwarren – laat dan even los.

Voel je armen langs je lichaam hangen.

Voel hoe de storm buiten je is, niet ín je.

De touwtjes vallen vanzelf op de grond, en jij ademt weer vrij. En trouwens, de 'touwtjes' (lees: kinderen, partner, collega's) ook. 😊🙌