'Ik haat mijn lichaam!'

Het maakt niet uit hoe iemand eruitziet — iel, gezet, lang, peervormig, appelvormig, bleek, rozig, bruin of gevlekt… je kunt het omarmen, en je kunt het afwijzen.

Vroeger vond ik mezelf dik. Als ik foto’s uit die tijd zie, denk ik: hoe kwam ik erbij?

Wat kunnen we onszelf toch veel verdriet doen met die negatieve gedachten over ons lichaam.

En hoe moeilijk is het om die gedachten te keren. We doen ons best: positieve affirmaties, cognitieve gedragstherapie, onze mooie kanten opsommen, dagelijks opschrijven waar we dankbaar voor zijn…

Toch prikt dat ene stemmetje van “bah, wat lelijk” net iets dieper.

Voel je het? Blijf even met je aandacht bij dat pijnlijke stemmetje. Waar zit het in je lichaam? Leg er je hand op. Voel je de warmte van je hand? Beweegt de pijn?

Als we met onze gedachten onze pijn willen vastpakken en veranderen, zetten we het vaak juist vast. Emoties en gevoelens bewegen, golven en stromen — tot we ze vastpakken. Dan verstarren ze en worden ze hardnekkig. En houden we er last van.

Wat als we gewoon onze warme hand leggen op ons lichaam — waar dat ook nodig is. Onze warme hand leggen op onze gevoelens en gedachten over ons lichaam.

Niet meer dan dat.