'Ik kan het niet voelen!'

'Ik kan het niet voelen', zei mijn mede-stembevrijder, toen we eens in tweetallen, in het bos bij Vierhouten, oefenden.

Nu kan het zijn dat haar hart niet openstond.

Het kan zijn dat de mijne niet open stond.

Het kan zijn dat ik teveel mijn best deed.

Het kan zijn dat het te oncomfortabel was zo in de open ruimte.

Anyway.

Vanochtend kwam mijn buurvrouw op de camping naar me toe. 'You sing so heart warming, so emotional. I love it'.

Tja, ook hier weer de vraag:

Was het haar hart die openstond?

Of de mijne?

Of draagt het gevoel van vakantie, hier in de prachtige natuur daaraan bij?

Anyway: het verschil zit'm er sowieso in dat ik niet mijn best aan het doen was. En hier zachtjes zing wat zich aandient.

Het indalen van mijn hoofd in mijn lichaam gaat, in golven, dieper en dieper. Het is een heerlijk proces.

Kom je meedoen!?