Kan een inademing zonder uitademing?

Duh! Natuurlijk niet!

Soms ontmoet ik mensen die intens verlangen naar rust, ontspanning, thuiskomen in en vertrouwen op hun lichaam.

Ze hebben gelezen, geleerd, begrepen — en voelen: ik wil weer leven, niet alleen denken.

Maar met op: Dan zie ik iets moois én iets onafgemaakts tegelijk gebeuren.

Wat ik zie:

Deze vrouwen weten dat ze hun lichaam zijn vergeten en weer willen voelen. Ze gaan zich verdiepen in

ontspanningsoefeningen, meditatie, lichaamsoefeningen, yoga, tai chi, ...

Een mooie, belangrijke beweging! Maar het is wel allemaal met 'gesloten mond'.

Ik bedoel: zonder dat de binnenwereld daarmee naar buiten kan.

Er is wel de beweging naar binnen — en dat begrijp ik.

Dat helpt, dat verstilt, dat kalmeert.

Maar de beweging naar buiten is óók nodig!

Die ontlaadt.

Die geeft ruimte.

Die bevrijdt.

Die brengt nieuwe beweging, nieuwe actie!

Juist dat stuk is nodig.

Geloof me — ik ervaar het dag in dag uit.

De stem is niet zomaar een klank. Ze is een poort.

Naar leven, voelen, ontladen.

Naar jezelf — helemaal.

Het is zo onaf als deze beweging naar buiten geen ruimte krijgt!

Alsof de inademing zonder een uitademing kan...