Laat ik eerlijk zijn

Soms hang ik een aureooltje van heiligheid om mijn eigen kalmte. Serieus, ik dènk dan zelf ook echt dat ik kalm ben. Maar als iemand of iets me in de weg zit, dan kàn ik toch geïrriteerd reageren...

Dat doe je natuurlijk niet als je lichaam echt kalm is. Want dat gevoel ken ik ook. Dan haal je gewoon je schouders op als iemand of iets je in de weg zit.

Ik wil maar zeggen: soms houdt je hoofd je voor de gek.

Mijn hoofd beweert soms ook dat ik borrel en bruis, dit terwijl mijn lichaam zegt dat het moe is. Of het beweert dat ik moe ben omdat ik weinig heb geslapen, terwijl ik feitelijk energiek door de dag hobbel. Of dat ik een koele kikker ben, terwijl ik opgewonden ben.

Nou, zo dus.

Schrikken hoor, die verschillen, tussen de ervaring van het Hoofd versus de ervaring van het Lichaam.

En voor het geval je het je afvraagt: ik ben bang (mijn lichaam niet, trouwens) dat het lichaam met dit soort ervaringen beter te vertrouwen is.

Ken jij ze ook, die verschillen tussen de ervaringen

van het Hoofd en de ervaringen van het Lichaam? Deel je een voorbeeld?