OVERGAVE AAN JE STEM

Geef jij je makkelijk over aan dat wat er via je stem naar buiten kan komen?

Je woorden, je gedachten, je twijfels, je geworstel, je verlangens, je emoties...

Mag het van jou doorklinken in je stem? Of probeer je het 'eronder' te houden.

Vaak zijn hoofd, nek en schouders grote spanningsverzamelaars. Hoofd (kaak), nek en schouders doen hun best om spannende zaken 'eronder te houden'. Wat in de kern betekent: in de rest van het lichaam. Het lichaam, dat zo dus min of meer wordt afgeknepen, vindt dat niet fijn en het zal gaan protesteren.

Zo hoor ik bijvoorbeeld van de mensen die bij me komen dat ze rugklachten hebben, schouderklachten, een 'steen' rond hun maaggebied, een kaakklem, stramme heupen, een geknepen stem, ... Allerlei signalen die wijzen op vastgehouden spanning en emoties.

In mijn werk stem ik af op de stem van de ander. Ja, ik luister naar de woorden, dat zeker, maar meer nog resoneer ik intern mee en probeer ik te voelen hoe mijn stem eenzelfde soort geluid zou kunnen maken en welke lichaamsdelen dan wel of niet meedoen. Want daar zit dan iets waarmee gewerkt zou kunnen worden. Ik voel dan bijvoorbeeld dat de druk op de keel groot is, of dat het middenrif strak zit, de adem het lichaam niet beweegt, of dat alleen het topje van mijn hoofd resoneert, of dat in mij in deze 'stand' emoties opwellen. Dit gebeurt puur door de stem van de ander helemaal in mijn lichaam op te nemen.

Altijd is er meer ruimte, meer ontspanning, meer beweeglijkheid mogelijk. En dat is ook waar de mensen naar verlangen. Waarvoor ze bij me komen.

Maar vrijheid van stem heeft consequenties.

Je gaat je uitspreken, en dat levert misschien spanning op.

Je emoties krijgen ruimte, en dat kan overweldigen.

Je ontdekt nieuwe verlangens, die je wereld op de kop kunnen zetten.

Je voelt je bloot, naakt, kwetsbaar.

Ja.

Het leven klopt aan de deur.

Ben je daar klaar voor?

Of hou je het leven er liever toch wat 'onder'.