Van wiebelhoofd naar borstcrawl

Een krakkemikkig lijf, wie kent het niet? Pijnlijke knieën, een hoofd dat volloopt, emoties die alle kanten opvliegen. En dan dat stemmetje erbij dat vindt dat je alles beter op orde zou moeten hebben. En een gevoel van schaamte dat dat, helaas, niet zo is...

Herkenbaar?

Voor mij in elk geval wel!

Maar er zit ook iets moois in. Juist omdat mijn lichaam en emoties niet altijd meewerken, ben ik gaan ontdekken.

Ik leerde bijvoorbeeld de kracht van verbeelding te gebruiken.

Want ook als je lijf niet doet wat je wilt, kun je oefenen in je hoofd. Zie het voor je, stap voor stap.

Ik deed dat met zwemmen. Een tijd lang stelde ik me voor hoe ik de borstcrawl zou doen: armen, benen, ademhalen. En weet je? Vanochtend zwom ik. En het voelde bijna net zoals in mijn verbeelding.

Dus wie weet… wat jij je nu voorstelt, kan zomaar werkelijkheid worden. 😁🙌