Zachte ogen

Je ziet het meteen: ogen vertellen of iemand denkt of voelt. In de denk-stand schieten ogen heen en weer, zoekend naar woorden, herinneringen, logica. Het is alsof je iemand letterlijk door zijn hoofd ziet bladeren.

In de voel-stand dobberen ogen rustig. Zonder haast, zonder spanning. Probeer het maar: laat je ogen dobberen. Dan merk je hoe de spieren eromheen zacht worden. Je voorhoofd ontspant. Je wangen zakken. Je mond, je tong, je kaak laten spanning los.

Is je gezicht ontspannen, dan zakt de rust vanzelf je borstkas in, vult je hele longgebied. Dan, als vanzelf, zakt het nog dieper, naar je buik. Nog ronder, naar je bekken. Je adem wordt vanzelf ruimer. Daar hoef je niks voor te doen.

Tenminste… zolang je niet toch ineens hard aan de slag gaat, met dat diepe ademen. “Hoe moest het ook alweer? Buik uitzetten bij de inademing. Buik intrekken bij de uitademing. Schouders laag, borstkas ontspannen. O nee, ik doe het omgekeerd. Huh, hoe zit dat nou? Ik zit alweer vast. Pfff.” Zie je? Dan neemt de denk-stand het weer over, en wordt voelen stroef. Soms zelfs pijnlijk en frustrerend. Dat is niet nodig. Haal die druk eraf!

Het geheim? Het is eigenlijk heel simpel: zachte ogen.

Staat er iets spannends te gebeuren? Zachte ogen.

Heb je haast? Zachte ogen.

Irriteer je je? Zachte ogen.

Moet er van alles? Zachte ogen.

Ben je te laat? Zachte ogen.

Lukt iets niet? Zachte ogen.

Loopt de spanning met je partner op? Zachte ogen.

Heb je het gevoel dat je je moet bewijzen? Zachte ogen.

Wil je je baan-record te verbreken? Zachte ogen.

Probeer het maar. Echt waar. Je zult merken hoe je stressniveau zakt—soms al in een paar seconden. Het enige dat je hoeft te onthouden? Twee woorden: zachte ogen.

En ja, dat klinkt simpel.

Dat ís het ook.

Je moet er alleen wel even aan denken.