EEN HOUTERIGE STEM

Onlangs was ik op zoek naar zo'n houten poppetje om te gebruiken om mensen te kunnen tekenen in allerlei houdingen. 

Ik vond er één, en pakte het vol verwachting uit. 

Bittere teleurstelling volgde. De bewegingsvrijheid van zo'n houten Pinokkio'tje bleek zeer minimaal. Kon dat nou niet beter? 

Want, voel dan toch, wat ons lichaam kan, in al zijn nuances. Vrijwel iedere ochtend maak ik mijn lichaam en al haar spiertjes wakker door te voelen hoe ze kunnen bewegen. 

Alleen al mijn buikspieren. Probeer maar eens, zo zittend op je stoel. 

Of mijn voetspiertjes, en botjes, en kapsels, en platen, of hoe het ook allemaal maar heet. 

En als dàn je stem mee kan bewegen met al deze beweginkjes, hoe rijk zal dan je stem toch zijn! 

Want tja, onze door het leven gevormde stemmen klinken toch vaak wel als een houten Klaasje. 

Dus hup, die spiertjes bewegen, en je stem mee laten dansen. (Misschien kan een tekenaar jouw lichaam als inspiratie gebruiken.) 

En, o ja, dit is zéker onderdeel van de jaartraining!