In vrede leven met de IJskoningin

In vrede leven met dat bevroren stuk sensualiteit, seksualiteit, vrouwelijkheid in jou, dat niets liever wil dan - en toch niet durft - ontdooien, smelten.

Vanochtend zat ik de frisse buitenlucht insnuivend te genieten van mijn leven op dit moment. En ineens realiseerde ik me dat het schrijven van Mijn Kleine Artemis hier voor een heel groot deel aan heeft bijgedragen.

Door het schrijven ben ik 'in vrede' met de IJskoniningin in mij. De (IJs)Koningin is er nog wel hoor, kijkt vanaf de zijkant van het toneel mee, of ze me op een gegeven moment toch nog weer moet redden, maar ze is ontspannen, en soms zelfs met gesloten ogen, aanwezig.

Ik dank haar voor haar pogingen mij te helpen toen ik het zwaar had met mannen, seks, seksbelustheid, machtswellust, de in mijn ogen frustrerende ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Een zwaarte die zijn oorsprong vond ergens in mijn jeugd, maar ik denk ook al ver daarvoor. Bevriezen was een ogenschijnlijk helpende, maar geen prettige, redding.

Het schrijven van Mijn Kleine Artemis heeft me geholpen daar een (voorlopige) punt achter te zetten. (Voorlopig, want ik snap ook dat er voortschrijdende inzichten kunnen komen).

En omdat ik er zelf zo de vruchten van pluk, breng ik dit verhaal ook graag bij jullie onder de aandacht. Wie weet heb jij ook het verlangen om in vrede te leven met de IJskoningin in jou. Dat bevroren stuk sensualiteit, seksualiteit, vrouwelijkheid, dat niets liever wil dan - en toch niet durft - ontdooien, smelten.

Bestel het hier.