Bewegen en laten bewegen

In mijn vorige blog, Grip zonder grijpen, schreef ik dat je kunt leren kalm in het oog van de storm te staan, zonder dat je de storm wilt reguleren. In dit blog voeg ik er nu een wellicht wat ontregelende tegenstrijdigheid aan toe.

Oké. Je kunt leren kalm in het oog van de storm te staan. Maar pas op — de ‘onverstoorbaarheid’ die daarin doorklinkt, kan ook weer een vorm van controle zijn. Met een muur om je heen, afgesloten van je omgeving, kun je zomaar los komen te staan van het leven zelf.

Dat mag. Maar als je de roep van binnen hebt gehoord — niet te willen sterven zonder te hebben geleefd — dan voel je waarschijnlijk dat dat maar een tijdelijke keuze mag zijn.

Want in een bedding van veiligheid, ruimte, tijd, aandacht, speelsheid en lichtheid, loslaten en vasthouden, wil je uiteindelijk leren bewegen met het leven.

In het leven.

Door het leven.

Met het leven dat door jou heen stroomt — door de ander, en door jullie samen.

De vloer

Om je over te geven aan het leven, heb je je omgeving nodig.

Als je hebt ervaren dat de vloer je draagt —als je dat kunt geloven, als je je daarop veilig voelt —dan kun je je laten dragen door de vloer.

Geloof me, er zijn mensen die daaraan twijfelen.Ze lopen met opgetrokken schouders, de hele tijd zichzelf overeind houdend.

Je kunt de vloer gebruiken.Je kunt spelen met de vloer, door jezelf erop te laten zakken of je ervan af te zetten.Liggend, zittend of staand. Op je buik, rug of knieën.

Test het maar.Zet een muziekje op en gebruik de vloer om jezelf te bewegen.Geef je over aan de muziek, aan de vloer, aan je lichaam, je spierkracht, je impulsen —en voel nadien hoe blij je lichaam daarvan wordt.

Materiaal en expressie

Als je al doende de verschillen ontdekt tussen pen, potlood, kwast, verf, inkt of pastel,groeit je vrijheid om ze te gebruiken voor wat in je leeft.

Geloof me, er zijn mensen die zeggen: “Ik kan dat niet.” Maar dat is natuurlijk onzin. Iedereen kan aan de slag met materiaal om vorm te geven.

Je kunt je overgeven aan het materiaal, aan je handen, aan inspiratie, aan kleuren, lijnen, vormen, texturen. Je kunt er helemaal in opgaan — de tijd vliegt voorbij. Let maar op.

Adem en stem

Als je weet dat je stembanden op een uitademing kunnen trillen — of juist niet — dan kun je je adem, je stem, je spieren gebruiken om de samenwerking tussen lichaam en stem te onderzoeken.

Geloof me, er zijn veel mensen die denken dat dat hard werken is.Dat is niet zo. Ik moet mezelf er ook telkens aan herinneren.

Je kunt je gerust overgeven aan de in- en uitademing, aan je lichaam dat spant en ontspant, aan de vloer die je draagt, aan de omgeving waarop je kunt leunen of waaraan je kunt trekken —en aan alle geluiden die dan moeiteloos klinken.

Laat je verrassen. Voel de ruimte — in je lichaam, in je stem — nadien. Die werkt nog dagen door. Heerlijk.

De ander

En zo komen we bij het spannendste deel van dit blog.

Als je erop kunt vertrouwen dat je voeten, je lichaam, je ruggengraat je dragen; als je weet hoe ongelooflijk veel bewegingen je lichaam en je stem kunnen maken; als je weet hoe sterk je bent —

en…als je erop kunt vertrouwen dat een ander je kan dragen, je kan ondersteunen, je kan uitdagen te bewegen —

dán kun je leren dat je je eigen lichaam, én dat van een ander, kunt gebruiken om op te gaan in het leven.

Geloof me, ik ben me bewust van het gebruik van het in dit verband misschien controversiële woord gebruiken. En toch kies ik ervoor, omdat het past bij wat ik hier wil zeggen: We mogen het leven in al zijn facetten gebruiken om te leren volop te leven.

→ Waar in jouw leven houd jij jezelf nog overeind? En waar kun je je laten dragen — door de vloer, door een ander, door het leven zelf?

→ Misschien is er iemand met wie je vandaag zou willen 'dansen'. Wat zou er gebeuren als jullie elkaar zouden toestaan om te dragen én gedragen te worden?